30.04-04.05.2013
DZIEŃ PIERWSZY
Nasza majówka rozpoczęła się w sobotę z samego rana. Spakowane z ciężkimi plecakami ruszyłyśmy na GiG, gdzie każdy z wyścigu miał stawić się na starcie. Dostałyśmy pomarańczowe koszulki, zupki, mapki i pożegnawszy się z naszymi znajomymi ruszyłyśmy na południe!
Z Gliwic bez problemu dostałyśmy się do Rybnika, stamtąd do Żor. Jechałyśmy z babeczką co gadała nam o Japończykach i ich kibelkach. Kobieta zostawiła nas nieopodal wiślanki. Stamtąd od razu ruszyłyśmy na granicę polsko-czeską. A tam.. mnóstwo ludzi, mnóstwo par zmierzających na południe. Żeby zaoszczędzić trochę na czasie postanowiłyśmy kierować się na Ostrawę, nie jak wszyscy na Zilinę.
I od tego momentu zaczęły się schody.Nic kompletnie nie jechało, nic nas nie chciało zabrać dalej. Śpiewałyśmy, tańczyłyśmy, nawet zostałyśmy obsypane brudem z węgla. Po jakimś czasie koleś (polak) zabrał nas do centrum Ostravy, gdzie stamtąd miałyśmy problem, żeby jechać dalej. Utknęłyśmy na stacji na dobre parę godzin z jakimiś ciupasami, co dziwnie machali do ludzi i ich odstarzali. Stwierdziłyśmy, że poczekamy aż ich ktoś zabierze. W między czasie zrobiłyśmy sobie 'obiad' na stacji.
Po jakimś czasie stwierdziłyśmy, że nasi rywale chyba nie dojadą do celu, więc stwierdziłyśmy idziemy dalej, moze gdzieś indziej będzie miejsce. Niestety jak na złość nic fajnego nie było, ani nikt nie chciał się zatrzymać. Jakiemuś pepickowi zepsuło się auto, chciałyśmy mu pomóc, nawet się nie zabrać, ale chyba musiałyśmy strasznie wyglądać, że nie chciał naszej pomocy. Za jakiś czas zatrzymała się nam jakaś czeszka z synem. Mimo tego, że miała małe auto wywiozła nas za centrum jak i za całą krzyżówkę na kolejną stację w stronę Brna. A tam.. pełno par zmierzających w kierunku Dubrownika. Ale mimo tego, że było zimno, to humory nam sprzyjały!
 |
| czas na wieczorny streeching |
 |
| i w drogę! |
I tak mimo tego, że była kolejka na stacji spędziłyśmy tam dobre 3h. Każdy kto nadjeżdżał, mówił nam, że na Brno nie jedzie, zresztą skręca za 5 km w prawo. Po jakimś czasie po prostu się pytaliśmy czy ludzie skręcają w prawo a nie jadą w stronę Brna. Stwierdziliśmy, że ludzie muszą tam mieć jakiś wieżowiec, czy jakąs imprezę, że każdy jedzie w tamtym kierunku. Niektórzy nawet jak widzieli, że idziemy się zapytać czy nas ze sobą wezmę nawet nie wychodzili z auta, tylko z piskiem opon uciekali ze stacji :D.
Udało nam się jeszcze wieczorem uciec i na nasze szcześćie nie spędzić na owej stacji nocy.Jechałyśmy między innymi z takim dziadkiem, któy na koniec naszej wspólnej podróży powiedział, żebyśmy tylko się nie znalazły w jakiś nowinkach! Po prostu bał się, że my same, dwie dsiewczyny jedziemy do Macedoni stopem! Ostatecznie w pierwszy dzień dojechałyśmy do Breclav przed Bratysławą.
DZIEŃ DRUGI
Nastawiłyśmy sobie budzić na 7, kiedy nagle poczułyśmy, że zaczęło kropić (spałysmy pod gołym niebem, bo poprzedniego wieczoru nie chciało nam się rozkładać namiotu).
-Ej, Pacha, pada!Co robimy?Wstajemyy?-pytam ledwo żywa
-Nie chce mi się!
-Mi też-mówię-to co robimy?
-Eeee ! Śpimy dalej! - mówi do mnie ledwo słyszalnym głosem Karolina
No to śpimy dalej sobie myślę! Nie mija godzina i budzi nas ulewa. Wtedy dopiero przekonałam się, że jestem w stanie w ciągu 5 minut, przebrać się, spakować wszystko do plecaka, śpiwór i karimatę złożyć. Biegniemy na stację, a tam już na nas czeka jedna polska para zmierzająca do MAcedoni. My z Karoliną jemy sobie mega wypasione śniadanie, w końcu niedziela! A oni próbują coś złapać.
Stwierdzamy po jakimś czasie, że skoro obsługa na tej stacji jest tak miła, że poprzedniego dnia pozwoliła nam wziąść prysznic to i dostaniemy wrzątek na kawę. W między czasie podjeżdża mega zajebista fura, którą upolowali nasi znajomi. Postanawiam podpytać się gościa czy też nas zabierze do Bratysławy, bo przecież ma tyyyyyle miejsca. Szczęście nam sprzyja! Wylewamy naszą cenną, gorącą kawę i lecimy w kierunku stolicy Słowacji słuchając przeróżnej muzyki, od Gangam style przez klasykę, muzykę z ćwierkającymi ptaszkami aż po groźne kawałki jak z jakiejs gry czy filmu..
A tam znowu pełno ludzi, więc postanawiamy czas na przerwę, czas spróbwać słowackiego piwa na stacji.
 |
| chill out na całego na jednej z węgierskich stacji |
Na tej stacji trochę czasu spędziłyśmy, choć na nudę nie mogłyśmy narzekać. Poznałyśmy Litwina, który mnie poczęstował piwem a Karolinę ciastkami. Czas szybko minął, a my wciąż nie miałyśmy podwózki, aż do czasu kiedy do nas podbiegły dziewczyny, żeby rozprostować kości. Dzięki uprzejmości kierowcy z którym jechały zabrałyśmy się na stację dalej, gdzie ponoć miało się lepiej łapać stopa uż bezpośrednio na Budapeszt.
 |
| :) |
 |
| chyba jedziemy dalej! :D |
Na tej stacji było tak dużo autostopowiczów, że nawet jakaś babeczka przywiozła jedzenie na tacce. Po krotkim opalaniu, zjedzeniu obiadu nadchodziny nasza kolej na łapanie. Nie mija chwila i jedziemy dalej, może jakieś z 20 km. Jesteśmy już na drodze bezpośredniej na Węgry. Na autostradzie. Auta pędzą jak szalone, marne szanse na złapanie czegokolwiek.
 |
| w drodze na Gyor! |
Nawet Polacy nam się nie zatrzymują. Widzę też auto na krakowskich blacchach, które pędzi jak szalone. Komentuję nawet, że koleś jedzie sam a nas nie zabierze. Po chwili obracam się do tyłu, a krakus cofie w naszym kierunku! Okazuje się, że jedzie tak jakby w kierunku Budapesztu, ponieważ kieruje się w stronę BAlatonu na majówkę. Postanawiamy zmienić swoje plany i jedziemy wraz z ni nad Balaton. Od tej pory nasza podróż jest totalnie elastyczna.
 |
| z naszym kierowcą, który jeździł z nami pod prąd i w koło |
 |
| brudny Balaton |
Mimo wszystko nie chcemy zostać tutaj na noc i postanawiamy spróbować coś złapać w stronę Budapesztu. Dowiadujemy się, że do autostrady mamy 10km. Będąc w przekonaniu, że na takim zadupiu nic nie złapiemy postanawiamy iść na piechotę. Idziemy poboczem. Nie mija chwila i zatrzymuje się auto z piskiem opon, cofa w naszym kierunku. Na drodze zrobiło się takie zamieszanie, że o mały włos a byłyśmy świadkami wypadku. Zatrzymują się jacyś Węgrowie, którzy podwożą nas na autostradę. Byłyśmy naprawdę zdziwione, że cokolwiek jechało i zechciało nas zabrać. Kiedy jesteśmy już przy autostradzie słońce chyli się ku zachodowi. Nie mija chwila i zatrzymuje się małżeństwo wracające z nad Balatonu do Budapesztu, jedziemy!
 |
| coraz bliżej Budapeszt! |
Jest 21 i stwierdzamy, że na dziś ze stopowaniem dajemy sobie spokój i idziemy spać oczywiście pod gołym niebem, bo jak zwykle nie chce nam się rozkładać namiotu.
DZIEŃ TRZECI
Po bardzo zimnej i wilgotnej nocy wstajemy przed 7 i jemy śniadanie na stacji.
 |
| nasza miejscówa! |
 |
| tym razem nie musimy się śpieszyć z pakowaniem:) |
 |
| jest i rodzynek na stacji ukryty w gąszczu traw;p |
 |
| jedziemy dalej w stronę Szegedu |
Jednak znowu nam los nie sprzyja, stoimy w dłuuuuugim korku..
Po południu docieramy na ostatnią stację przed Szeged. Tam spotykamy 2 inne pary, które tkwią w tym miejscu od zesżłego dnia. Jednak my się nie zrażamy. Jak zwykle bez pośpiechu postanawiamy odpocząć. Myjemy włosy, ja daję sobie 15 minut na opalanie a Szojda wcina obiad. Popołudnie mija nam szybko wśród stawu z innymi autostopowiczami. Jednak na stację nic nie wjeżdża. W między czasie przyjeżdża ciężarówka z parą innych autostopowiczów. Jest to Amerykanka i Nowo Zelandczyk. BArdzo mili ludzie, którzy jadą stopem aż do Turcji, stamtąd lecą samolotem do MAroko. Mają zamiar w kadym kraju zatrzymywać na dłuższy czas, trochę popracować i jeździć po świecie. Ciekawy pomysł, nie zaprzeczę!
 |
| próuję złapać stopa do Belgradu ;) |
 |
| z Nowo Zelandczykiem podróżującym boso i Amerykanką |
 |
| obiado-kolacja part n |
 |
| w końcu pojechałyśmy pociągiem do Belgradu :D |
O 19 dałyśmy sobie godzinę na złapanie stopa dalej. Wychodzimy na wjazd na autostradę i nie mija 5 minut, a ja zaczynam skakać jak tygrys, bo ciężarówka na greckich blachach się nam zatrzymuję. Podbiegam, a tam za kierownicą Grek siedzi i mówi:
-Wsiadajcie!
Moja radość nie znała granic! JEdziemy do MAcedoni! Dojedziemy :D:D ! Biegniemy szybko na stację po rzeczy, a zaraz za nami goni nas nasz Grek - Anastasios! Wszyscy autostopwoicze na stacji są pod wrażeniem! I od tej pory jedziemy przez równiny, góry, wąwozy do Macedoni!
 |
| coraz bliżej |
 |
| chwile ulotne, więc spisujemy na bieżąco |
 |
| a Aleksandrem przez Serbię |
-Paula, go out!
Tam po prostu Grecy wszystko wyrzucają gdziekolwiek by nie byli!Czy są na granicy, na stacji, na bramkach czy zwykłej drodze!
Nasz Anastasios non stop pali, okazuje się, że fajki to jego hobby! Co chwilę tylko słyszę, czy może nie chcę zaplić, albo 'Paula, joint?'
I tak nam droga mija!
 |
| Serbia nas żegna |
 |
| MAcedonia |
 |
| z Anastaiosem |
 |
| coraz bliżej Struga! |
Jest już późne popołudnie, kierujemy się na Skopje. Zabiera nas młody chłopak, fotograf, który swoje inspiracje do zdjęć czerpie z palenia fajek .
Następnie na stacji zagaduję do młodego mężczyzny, który jak się potem okazuje jest lekarzem. Zawozi nas do Kiceva. Droga nam mija bardzo szybko, ponieważ prowadzimy ciekawą rozmowę, żartujemy. Przez moje żarty i wkręcanie Clirim'a wjeżdżamy do centrum Kiceva i idziemy na mecz. Na miejscu poznajemy drugiego lekarza, chirurga, przyjaciela Clirim'a - Burim'a. Wieczór spędzamy w dobrym towarzystwie przy coli i pizzy. Ostatecznie lekarze postanawiają, że podrzucą nas na nasz camping w Strudze. Dzięki ich pomocy docieramy jeszcze w ten sam dzień na pole campingowe.
Jest już północ więc rozkładamy nasz namiot i próbujemy znaleźć naszych znajomych. Niestety bez skutku. Na drugi dzień okazuje się, że nieźle zabalowali w mieście obok.
DZIEŃ CZWARTY
Po ciężkim poranku naszych znajomych udajemy się do miasta obok.Płyniemy łódką po jeziorze, jemy obiad. Kupujemy jedzenie i jedziemy małym busikiem na nasz camping. A wieczorem? Wieczorem impreza integracyjna. O północy postanawiamy sobie poskakać do jeziora. Woda zimna, ale jest dobrze!
 |
| widok z campingu na nasze molo |
 |
| Ohrid |
 |
| pamiątki |
 |
| zdobywamy miasto! |
 |
| z Szojdą |
 |
| z Kamilem |
 |
| dupeczki |
 |
| jest i żółw! |
 |
| oczywiście z każdej strony musimy go zoabczyć |
 |
| obowiązkowo zdjęcie z naszym nowym przyjacielem! |
 |
| wracamy ponownie do centrum miasta |
 |
| pamiątkowe zdjęcie |
 |
| czas na mały chill out! |
 |
| czas na zabawę W trakcie imprezy integracyjnej wzięliśmy udział w konkursie, kto szybciej wypije rakije... W sumie to chyba po tym konkursie zrodził się pomysł na kąpiej w jeziorze po północy.. |
 |
| i oczywiście po kąpieli musimy odśpiewać SZAKALA-BUM-BUM!
DZIEŃ PIĄTY
|
 |
| zmęczeni trochę inaczej życiem Jemy wspólnie śniadanie na campingu, żegnamy się z pozostałymi autostopowiczami i idziemy na molo trochę się posmarzyć. Pływamy, skaczemy do wody, poznajemy nawet małęgo pieska, jakiś macedońćzyków.  chill out!   płyniemy !  Żodyn! - nasz nowy przyjaciel Po południu wybraliśmy się do Strugi na obiad. Z racji tego, że Macedonia, dla nas była tania mogliśmy sobie pozwolić na mega wypasiony obiad. Nie udało się nam jednak chodzić po mieście razem. Na samym początku pogubiliśmy, bo jak to wiaodmo, każdy chciał coś ciągle oglądać.  Struga |
Z Grzesiem postanowiliśmy popróbować wszelkich przysmaków, chodziliśmy ciągle na jakieś degustacje. Ostatecznie nie poszliśmy na żaden obiad, a skończyliśmy w winiarni.
 |
| nasze winko się nalewa, 1L-4zł |
 |
| tu znowu wpieprzamy, jakieś słodkości |
Spróbowaliśmy chyba wszysykeigo, od niedojrzałych, zielonych śliwek, przez rozmaite pestki, po macedońskie pączki. Grzesiu nawet stweirdził, że skoro tu jest tak tanio to kupi sobie płytę z ich hitami. Usłyszeliśmy, że gości chce tylko 20dinarów za płytę, zażartowałam 15!W międzyczasie poprosiliśmy o inny kawałek, stwierdziliśmy, że muzyka jest niczego sobie. Sprzedawca przystał na 15 dinarów, zaś kiedy przyszło do płacenia okazało się, że chciał 150 dinarów! Ale zrobiliśmy z siebie kretynów! Ale przynajmniej śmiesznie było!
 |
| chciałam fale, widok morza; no i zobaczyłam! Drogę powrotną na camping umilało nam nasze winko! |
DZIEŃ SZÓSTY
Następnego dnia, względnie rano wstajemy, jemy śniadanie i ruszamy do Polski, bo przypomniało mi się, że w poniedziałek rano mam laborki ( był piątek). Już na samym początku czeka na nas pierwsza przeszkoda-okazuje się, że na drodze w kierunku Skopii most jest nieprzejezdny i musimy nadłożyć drogi.
 |
| jak zwykle połączenie Dziuba-Szojda daje radę! |
Ostatecznie dajemy radę i jedziemy. Nasza droga przez Macedonię niczym by się nie wyróżniła, gdyby nie nasz hardkorowy stop. Jechaliśmy w 4+nasze plecaki+kierowce w tirze przez autostradę! MAsakra!
 |
| chyba miałam najwygodniej!:D |
 |
| ah ten piękne auta! uciekamy od burzy! |
 |
| żółty sztormiak jednak się przydał! |
Odpoczywamy, jemy śniadanie i ruszamy dalej! Tym razem z tureckim tirowcem - Ózdemir'em, który okazał się super gościem!
 |
| w Cieszynie z Ózdemir'em |
I tak oto skończyła się nasza szaleńćza wyprawa! Było świetnie! Z niektórymi ludźmi mam nadal kontakt, np. nasi doktorzy zapraszają nas ponownie do Macedoni, SKopii, Ózdemir zaprasza do Skandynawii..
W chwili wolnego czasu na pewno skorzystamy.
A tymczasem.. szykuje się kolejna wyprawa! :D
